نخستین رخدادها در 50 روز پیش از شهادت حضرت فاطمه(س)

بر این اساس، مدت مصدومیت تا شهادت حضرت صدیقه طاهره (س)  را قریب 72 یا 92 روز می دانند. گزارش خبرآنلاین که بر اساس منابع تاریخی جمع آوری شده، سیر زمانی مهمترین رخدادها تا رخداد شهادت حضرت زهرا(س) را به روایت زیر به تصویر کشیده است.
نخستین اقدامات و حادثه ها، طی پنجاه روز پس از رحلت پیامبر خدا(ص) را می توان به شرح زیر دسته بندی کرد:

ظهری که «پیامبر» چشم از جهان فروبست
به نقل از کتاب طبقات الکبری، رسول خدا روز دوشنبه هنگام زوال (ظهر) در حالی که سر آن حضرت بر دامان امیرمؤمنان علی بن ابی طالب (ع) بود، چشم از جهان فرو بستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امام علی و خانواده پیامبر اقدام به برگزاری مراسم تدفین و برگزاری نماز بر پیامبر را بر عهده داشتند.

نخستین اقدام گروه انصار: نشستی در سقیفه با سخنرانی ابوبکر

ابن سعد، تاریخ نگار مشهور اهل بصره در جلد دوم صفحه 218 کتاب طبقات الکبری نوشته است:
عصر روز دوشنبه و پس از اقامه نماز ظهر، انصار در «سقیفه بنی ساعده» اجتماع کردند تا درباره خلافت پس از رسول خدا (ص) مشورت کنند. در سقیفه، جناب ابوبکر سخنرانی کرد. پس از آنکه گروهی از حاضران در سقیفه با ابوبکر بیعت کردند، عده ای برای تثبیت آن به راه افتادند.

نخستین اقدام طرفداران «علی»: نشستی در مسجد با سخنرانی ابوذر

ابن ابی الحدید در جلد اول صفحه 219 و در جلد دوم صفحه 51 و صفحه 220 می نویسد:
«بَراء بن عازِب» نقل می کند که عده ای از بنی هاشم مشغول غسل رسول خدا (ص) بودند و من از شدت غصه و ناراحتی مصیبت وارد شده و از ترس اینکه مبادا خلافت را از دست بنی هاشم خارج سازند، بین این گروه و مسجد در رفت و آمد بودم. در این اثناء خبر رسید که عده ای در سقیفه اجتماع کرده اند.
طولی نکشید که «عمر»، «ابوعبیده جراح» و عده ای از اهل سقیفه را به همراه «ابوبکر» دیدم که به راه افتاده اند و هر که را می بینند دستش را گرفته، به عنوان بیعت به دست «ابوبکر» می دهند.
سپس ابوبکر بر منبر رسول خدا (ص) نشسته خطبه ای خواند. ابوذر، که از مسئله بیعت آگاهی یافته بود، به مسجد رفت و طی سخنانی مردم را به اطاعت از حضرت علی (ع) فراخواند.
همان شب تعدادی از اصحاب پیامبر برای تغییر دادن وضع به وجودآمده گرد هم آمدند. آنان عبارت بودند از: بَراء بن عازب، مقداد، سلمان، ابوذر، عمار، حُذَیفه، ابوالهِیثم بن تیهان و عُباده بن ثابت.

نخستین اقدام سیاسی «علی و فاطمه»: دیدارهای خانه به خانه

قیس هلالی از عالمان کوفه در کتاب خود با نام «سلیم بن قیس» در صفحه 580 می نویسد:
پس از جریان سقیفه، علی در حالی که همسرش فاطمه را بر مرکبی سوار کرده و دست حسن و حسین را گرفته بود، به در خانه تمام کسانی که در « بَدر» حضور داشتند، مراجعه و طلب یاری کرد.
از میان آنان، 44 نفر پاسخ مثبت دادند و بنا شد فردای آن شب، همگی در محلی حاضر شوند؛ اما از میان این جمع، تنها 4 نفر، یعنی سلمان، ابوذر، مقداد و زبیر بر سر قرار با علی حضور یافتند. این اقدام، دو شب دیگر نیز تکرار شد ولی کسی بر آن چهار نفر افزوده نشد.

نخستین حرکت فرهنگی «علی»: جمع آوری کل قرآن در یک کتاب

سلیم بن قیس در صفحه 581 جلد دوم کتاب خود می نویسد:

علی (ع) پس از مراجعات شبانه به در خانه اصحاب پیامبر و به دلیل مایوس شدن از همراهی آنان، به صورت فوری اقدام به جمع آوری قرآن کرد و طی سه شبانه روز قرآن را به صورت کتابی کامل جمع کرد و آن را به اصحاب ارائه داد.
علی(ع) هفت روز پس از وفات رسول خدا (ص) و پس از اینکه قرآن را به صورت کامل جمع آوری کرده بود، به مسجد نبوی آمد و آنجا خطبه ای خواند و قرآن را بر مسلمانانِ مدینه عرضه کرد.

نخستین اقدام حاکمان: تصرف اموال «علی و فاطمه»

دیلمی در کتاب ارشاد القلوب صفحه 384  و نیز ابن ابی الحدید در صفحه 263 از جلد 16 کتاب خود نوشته اند:
گروه به قدرت رسیدگان خلافت، با هدف جلوگیری از اقدامات امیرمؤمنان(ع) در براندازی حکومت شان، به تصرف اموال و زمین های علی (ع) اقدام کردند؛  زیرا به عقیده آنان، انسانی که منابع مالی در اختیار ندارد، همتش کاهش یافته، احساس حقارت می کند و با اشتغال به کسب و کار، از طلب مُلک و خلافت فاصله می گیرد.
لذا از سوی خلیفه، شخصی به نام «اشجع بن مزاحم ثقفی» به همراه سی تن از بهترین جنگ جویان قبیله ثقیف مأمور به این کار شدند و سه گروه از اموال علی را گرفتند:
اول تمام محصولات و سرزمین خیبر که توسط پیامبر خدا (ص) برای اهل بیت قرار داده شده بود، مصادره شد.
دوم: کل زمین های فدک
سوم: مزرعه «بانقیا» (در یکی از روستاهای اطراف مدینه) که اداره آن به علی(ع) واگذار شده بود.
لذا در زمان حضورِ نداشتن غالبِ مردانِ شهرِ مدینه و حرکت آنان با لشگر «اسامه»، افرادی برای تصرف فدک و اخراج وکلا و کارگزاران حضرت فاطمه(س) که در آن مشغول کار بودند، اعزام شدند.

نخستین اقدام «فاطمه» پس از ماجرای غصب اموال: سخنرانی «فدکیه» در مسجدالنبی

شیخ مفید در کتاب الارشاد صفحه 289 نوشته است:
با تصرف منابع مالی امیرمؤمنان(ع) و به ویژه فدک، از روز دهمِ پس از رحلت رسول خدا (ص) به بعد، اقدامات امیرمؤمنان(ع) و حضرت زهرا (س) برای باز پس گیری آن آغاز شد.
حضور امیرمؤمنان (ع) به عنوان شاهد، و آمدن حضرت فاطمه (س) به مسجدالنبی و ایراد خطبه در همین ایام، اتفاق افتاده است.
در میان تاریخ نگاران، تنها «ابن ابی الحدید» به زمان غصب فدک اشاره کرده است. او در این باره می نویسد: ماجرای فدک و حضور حضرت فاطمه (س) نزد خلیفه، ده روز پس از رحلت رسول خدا (ص) اتفاق افتاد.

نخستین بیعت خواهی خلیفه از علی ابن ابی طالب
سلیم بن قیس در جلد دوم کتاب خود در صفحه 581 نوشته است:
پس از عرضه قرآن توسط «علی» در مسجد، خلیفه کسی را برای بیعت خواهی به درِ خانه علی(ع)  فرستاد. فرستاده خلیفه طی دو نوبت به درِ خانه او آمد و پیغام وی را رساند، اما با پاسخ منفی امام (ع) مواجه شد.

نخستین حمله به خانه علی و فاطمه و فاجعه بزرگی که رخ داد
سلیم بن قیس در ادامه می نویسد:
جمعی به سردستگی «قُنفُذ» برای بیعت خواهی به در خانه حضرت فاطمه(س) آمدند. سپس با روشن کردن هیزم پشت در خانه، اصحاب خانه را تهدید کردند....
که به آن فاجعه بزرگ تاریخ منجر شد....

به روایت سلمان فارسی، حضرت فاطمه (س) پس از هجوم با آتش به خانه شان، دچار چنان مصدومیتی شدند که منجر به بستری شدن ایشان شد و همین وضعیت تا زمان شهادتش ادامه یافت.
این روایت در منابع مکتوبی زیر بیان شده است:
(صفار قمی، 1404ق، ص174؛ کلینی، 1363، ج1، ص241 و 458؛ ج3، ص228؛ ج4، ص561؛ مفید، 1414ق، ص185؛ طبری، 1413ق، ص134؛ ابن عبدالوهاب، 1369 ق، ص47؛ طبرسی، 1406ق، ص22؛ قطب راوندی، 1409ق، ج2، ص526؛ ابن شهرآشوب، 1376ق، ج3، ص116؛ اربلی، بی تا، ج3، ص268؛ ج 2، ص77؛ طبری، 1386ق، ص52؛ حلی، 1424ق، ص58؛ خصیبی، 1411 ق، ص176؛ ابن بطریق، 1407ق، ص390؛ شهید اول، 1419 ق، ج2، ص62؛ طبرانی، 1415ق، ج6، ص328؛ همو، 1404ق، ج3، ص58؛ ابن عساکر، 1415ق، ج42، ص131؛ هیثمی، 1408ق، ج9، ص166)

مدت بیماری تا شهادت دختر پیامبر(ص)
آغاز بیماری ناشی از مصدومیتِ حضرت فاطمه (س) نردیک به 50 روز پس از رحلت رسول خدا (ص) بوده است.  پرسش اینجاست که این بیماری چند روز طول کشید تا به شهادت آن حضرت منتهی شد؟
در تعداد زیادی از روایات، مدت حیاتِ حضرت فاطمه (س) پس از رسول خدا (ص) 75 روز ذکر شده است. بنابراین برخی از مورخان بر این باورند که با توجه به تاریخ رحلت رسول خدا (ص) (28 صفر یا 2 ربیع الاول)، شهادتِ حضرت فاطمه (س) در حدود نیمه ماه جُمَادَی الأولَی رخ داده است. بسیاری دیگر از مورخان نیز این تاریخ را 95 روز ذکر کرده اند.

/6262

کد خبر 1470440

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: حضرت فاطمه امام علی ع شیعه تاریخ اسلام رحلت رسول خدا نخستین اقدام امیرمؤمنان ع حضرت فاطمه پس از رحلت جمع آوری کتاب خود جلد دوم ابن ابی عده ای بن ابی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۰۵۷۶۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فضائل و برکات وجودی حضرت فاطمه معصومه(س)

حضرت فاطمه معصومه(س)، کریمه اهل‌بیت(ع)، شفیعه روز جزا و تنها امامزاده‌ای است که چهار امام معصوم(ع) به زیارت ایشان سفارش کرده و پاداش زیارت بامعرفت ایشان را بهشت دانسته‌اند. به مناسبت سالروز ولادت حضرت معصومه(س) و آغاز دهه کرامت، درباره فضائل وجودی و معنوی و برکات بارگاه مطهر ایشان در قم، با حجت‌الاسلام علیرضا پیروزمند، رئیس مرکز تحقیقات بنیادین فرهنگستان علوم اسلامی قم گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

بحث را با بررسی ابعاد شخصیتی و جلوه‌های وجودی حضرت فاطمه معصومه(س) آغاز کنیم.

حضرت معصومه(س) خواهر تنی امام رضا(ع) و از برجسته‌ترین امامزادگان واجب‌التعظیم هستند. یکی از نشانه‌های جایگاه والای معنوی حضرت معصومه(س)، وارد شدن زیارت‌نامه مأثور از امام معصوم(ع) برای ایشان است. ما تنها سه امامزاده داریم که امام معصوم(ع) برای آن‌ها زیارت‌نامه انشا فرموده‌اند: حضرت عباس(ع)، حضرت علی‌اکبر(ع) و حضرت معصومه(س). یکی از دقایق معرفتی و معنوی زیارت‌نامه حضرت معصومه(س) این است که با خطاب حاضر به پیامبران و ائمه اطهار(ع) آغاز می‌شود و سپس به حضرت معصومه(س) سلام و اظهار ارادت می‌کنیم، یعنی این‌ها حاضرند و همان‌طور که به حضرت معصومه(س) که در محضرشان هستیم، سلام می‌دهیم، با همان خطاب، ائمه معصومین(ع) را نیز مورد خطاب قرار می‌دهیم و بیانگر این است ارواح طیبه معصومین(ع)، به مقام و مرقد مطهر حضرت معصومه(س) توجه دارند. افزون بر این، مضامین بلندی که در این زیارت‌نامه وجود دارد، به‌خوبی بیانگر سجایای اخلاقی و منزلت معنوی این بانوی بزرگوار است؛ برای نمونه در زیارت‌نامه آن حضرت می‌خوانیم: «شما دارای شأن ویژه‌ای نزد خدای متعال هستید». این شأن مسلماً به‌واسطه پاکی و طهارت باطنی آن حضرت است. مقام معنوی آن حضرت به اندازه‌ای است که امامان معصوم(ع) پیش از ولادت آن حضرت، بشارت آمدنشان را به شیعیان داده بودند. همچنین امید مجاورت و مؤانست و حشر با محمد و آل‌محمد(ع) به واسطه زیارت آن حضرت در زیارت‌نامه ایشان آمده است.

آیا لقب «معصومه» برای این بانوی عظیم‌الشأن، دلالت بر عصمت ایشان دارد؟

خیر، چون آن حضرت جزو ائمه معصومین(ع) نبودند بدیهی است برای ایشان ادعای عصمت نداریم. آن حضرت در خانه اهل‌بیت(ع) رشد کردند و به حدی از تقوا و پرهیز از گناه رسیده بودند که مقامی نزدیک به عصمت داشتند و تالی‌تلو امامان معصوم(ع) یعنی نزدیک‌ترین مقام به معصوم بودند. لقب معصومه هم نشان‌دهنده ارتباط و نزدیکی ایشان به امام معصوم(ع) است.

 حضرت فاطمه معصومه(س)، کریمه اهل‌بیت(ع) و شفیعه روز جزا نیز نامیده شده‌اند. در فرازی از زیارت‌نامه ایشان می‌خوانیم «یا فاطمه اشفعی لی فی الجنة». وجه تسمیه این القاب برای آن حضرت چیست؟

یکی از معتقدات ما شیعیان این است ائمه اطهار(ع)، مقام شفاعت دارند، یعنی به واسطه آبرومندی که نزد خدا دارند، می‌توانند میان ما و خدای متعال واسطه شوند تا رحمت و غفران الهی شامل حالمان شود. اما مقام شفاعت خاص معصومین(ع) نیست و افراد مؤمن نیز به دلیل یاری دین خدا دارای درجاتی از شفاعت هستند. حضرت معصومه(س) با اینکه معصوم نیستند به دلیل شخصیت برجسته معنوی و تقرب به درگاه خدای متعال، منزلت و درجه بالایی در شفاعت دارند و شفاعتشان از بسیاری از مؤمنان دیگر فراگیرتر است. در فرازی از زیارت‌نامه ایشان می‌خوانیم: «ای فاطمه، مرا برای ورود به بهشت شفاعت کن که تو را نزد خدای متعال شأن و مقام برجسته است». این مقام شفاعت، یعنی رسیدگی به شیعیان، یک کرامت است و کریمه بودن ایشان هم ناشی از همین است؛ البته آنچه خصلت کرامت ایشان را مضاعف کرده این است که در طول تاریخ، کرامات و معجزاتی هم از حضرت درخصوص زائرانشان اتفاق افتاده که جلوهایی از شفاعت معنوی ایشان است.

از محدثه و راوی حدیث بودن آن حضرت برایمان بگویید.

محدثه به کسی می‌گویند که اجازه نقل حدیث دارد. هرچند از حضرت معصومه(س) احادیث زیادی در تاریخ ثبت نشده ولی ایشان به درجه‌ای از امانت، انضباط و عدالت -که برای نقل حدیث لازم است- رسیده بودند که اجازه نقل حدیث را داشتند؛ این امر نشان‌دهنده شخصیت علمی و تسلط ایشان به روایات اهل‌بیت(ع) است. ایشان از راویان برخی از احادیث مهم پیامبر(ع) هستند. حدیث غدیر «من کنت مولاه فهذا علی مولاه» و حدیث منزلت «انت منی بمنزلة هارون من موسی» از جمله آن‌هاست.

چرا در روایات تا این حد به زیارت بارگاه مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) در قم تأکید شده و حتی پاداش زیارت بامعرفت ایشان، بهشت دانسته شده است؟

حضرت معصومه(س) از نادر امامزادگانی هستند که چهار امام معصوم، امام صادق(ع)، امام کاظم(ع)، امام رضا(ع) و امام جواد(ع)، به فضیلت زیارت ایشان تأکید کرده و در مضمون مشابهی فرموده‌اند: هر کس حضرت معصومه(س) را در قم زیارت کند، بهشت بر او واجب است. در برخی از این روایات این قید اضافه شده که هرکس حق معرفت حضرت معصومه(س) را بجا آورد، بهشت بر او واجب خواهد شد. علاوه بر این‌ها روایاتی نیز از معصومین(ع) وارد شده که فرموده‌اند: قم حرم ماست. دلیل این همه تأکید به زیارت ایشان، به جز شأن فردی و مقام معنوی و علمی آن حضرت، مرکزیت یافتن قم به عنوان مرکز تشیع در ایران است. بدیهی است وقتی چند امام معصوم، شیعیان را به زیارت حضرت معصومه(س) در قم تشویق کنند، عده زیادی مجاور حضرت می‌شوند و افراد زیادی هم به عنوان زائر از شهرهای دیگر به این شهر رفت‌وآمد می‌کنند و این مسئله سبب صدور فرهنگ اهل‌بیت(ع) می‌شود. در حقیقت اهل‌بیت(ع) به صورت تاریخی شیعیان را راهنمایی می‌کردند تا تشیع در این خطه مورد اهتمام قرار گیرد. چنان‌که از برکت وجود مطهر حضرت معصومه(س) در قم، حوزه علمیه در جوار مرقد مطهر ایشان شکل گرفت و مراجع و روحانیون تراز اولی مانند حاج شیخ عبدالکریم حائری، آیت‌الله العظمی بروجردی و امام خمینی(ره) در این مکان به تحصیل، تدریس و تربیت شاگرادن پرداختند. مدفن برخی از علمای بزرگ شیعه در جوار حرم حضرت معصومه(س) شرافت مضاعفی به این شهر بخشیده و به برکت مرقد مطهر حضرت معصومه(س) عملاً قم به قطب فقاهت شیعه تبدیل شده است.

خبرنگار: زهرا دلپذیر